Category Bez kategorii

W związku z planowaniem wielkości zapotrzebowania na fundusze własne w obrocie istnieje także dyskusyjny problem, jakie aktywa przedsiębiorstwa mogą być finansowane z tych funduszy. W okresie dyskutowania projektu zmian systemu finansowego przedsiębiorstw budowlano-montażowych wysunięto w tym zakresie dwie propozycje!

Przy obliczaniu stawek kosztów zużycia zaplecza prowizorycznego występują w praktyce pewne trudności. Trudności te spowodowane są: zakańczaniem poszczególnych obiektów należących do tego zaplecza, bowiem część zaplecza musi być wykonana przed rozpoczęciem podstawowej budowy, ale pozostała część wykonywana jest później, stosownie do potrzeb niekompletnością dokumentacji projektowo-koszto- rysowej zmianami zakresu robót przewidzianych do wykonania na budowie rozbieżnością między rzeczywistymi i planowymi terminami kończenia poszczególnych obiektów.

W kosztach eksploatacji sprzętu wyodrębnia się grupę kosztów bieżących, które obejmują następujące ważniejsze pozycje:

– 1. Materiały pędne i pomocnicze, tj. m. in. zużycie różnorodnych paliw, olejów, smarów, czyściwa i drobnych części do konserwacji maszyn i mechanizmów budowlanych.

Jednorazowa sprzedaż robót odznacza się tym, że moment sprzedaży przypada na koniec okresu narastania kosztów poszczególnych jednostek ewidencji kosztów. Ułatwia to podział kosztów robót wykonanych na a) koszty robót w toku i ib) koszty robót sprzedanych. Koszty robót w toku są sumą dotychczasowych kosztów produkcji w obiektach nie odebranych jej składniki otrzymujemy przez podsumowanie zapisów na analitycznych kartach kosztów robót. Pozostałe karty tej kartoteki dotyczą obiektów sprzedanych. Zatem podział kosztów produkcji budowlano-montażowej (por. rysunek 85) na dwie części ogranicza się do odpowiedniego podsumowania zapisów w analityce kosztów robót.