Podział środków przedsiębiorstwa na trwałe i obrotowe ma ogromne znaczenie praktyczne z punktu widzenia form ich reprodukowania w przedsiębiorstwie oraz finansowania, ewidencji i kontroli.
Z punktu widzenia miejsca zaangażowania w ruchu okrężnym środki obrotowe, podobnie jak całość środków przedsiębiorstwa, dzielą się na związane z: fazą zaopatrzenia, fazą produkcji oraz fazą zbytu.
Ogół środków obrotowych możemy sklasyfikować także według trzech zasadniczych kryteriów: a) układu rodzajowe go, b) trybu planowania (zwanego w terminologii finansowej normowaniem), c) źródeł pochodzenia.
Podstawą wyodrębnienia rodzajowych grup środków obrotowych jest forma (postać) rzeczowa lub funkcja gospodarcza tych środków. W przedsiębiorstwach budowlano-montażowych można wyodrębnić następujące główne grupy rodzajowe środków obrotowych:
– 1) zapasy materiałowe,
– 2) zapasy produkcyjne:
– a) roboty w toku (produkcja nie zakończona),
– b) wyroby gotowe,
– 3) towary,
– 4) nakłady przyszłych okresów,
– 5) tymczasowe budynki i urządzenia budowy,
– 6) środki pieniężne,
– 7) należności.
Zapasy materiałowe są to przedmioty pracy zużywane w jednym cyklu budowy i przekazujące całą swą wartość wznoszonym obiektom, a także pewne środki pracy o niskiej cenie jednostkowej (np. przedmioty nietrwałe) oraz części zapasowe maszyn i urządzeń.
Produkcję nie zakończoną stanowi ogół środków obrotowych zaangażowanych w nie zgłoszonej do rozliczenia produkcji podstawowej oraz nie zakończonej produkcji pomocniczej i usługach.
Leave a reply