— koszty zakupu i składowania,
— koszty robocizny bezpośredniej,
— koszty sprzętu łącznie z kosztami transportu,
— ewentualne inne koszty bezpośrednie
– b) koszty pośrednie, nazywane inaczej kosztami ogólnymi (których udziału w kosztach obiektu nie można ustalić w sposób bezpośredni).
Koszty pośrednie obejmują całokształt nakładów niezbędnych do zapewnienia prawidłowego przebiegu procesów produkcyjnych. Są one rozliczane na poszczególne obiekty lub budowy w postaci narzutu ustalonego na podstawie określonego klucza procentowego.
Struktura kalkulacyjna kosztów zależna jest od organizacji i wielkości produkcji. Te właśnie czynniki wpływają na sumę kosztów ogólnych i udział kosztów pośrednich w całej kwocie kosztów własnych.
Prawidłowe zmiany struktury kosztów w układzie kalkulacyjnym powinny polegać na zwiększeniu udziału kosztów bezpośrednich i zmniejszaniu udziału kosztów ogólnych w całej kwocie kosztów własnych. Powinno się również dążyć do wyodrębnienia niektórych elementów kosztów ogólnych i wyszczególnienia ich w formie oddzielnych pozycji kosztów bezpośrednich. W ten sposób bowiem osiągnie się możliwość dokładniejszego ich rozliczenia (w oparciu o dokumenty pierwotne, a nie drogą narzutu). Tempo zmniejszania udziału kosztów ogólnych powinno być szybsze od tempa zmniejszania kosztów bezpośrednich.
Leave a reply