Następny etap badania polega na określeniu struktury zapasów materiałowych. W tym celu ustala się wskaźniki strukturalne podziału materiałów na elementy składowe, dzieląc je bądź według rodzaju (materiały podstawowe, materiały pomocnicze, paliwo, części zapasowe maszyn i urządzeń, opakowania oraz przedmioty nietrwałe), bądź też według branż, z których pochodzą. Strukturę zapasów materiałowych można uznać za poprawną wówczas, gdy większość ogólnego zapasu stanowią materiały podstawowe, jak również wówczas, gdy procentowe wskaźniki udziału tego składnika wykazują tendencję wzrastającą w stosunku do okresów poprzednich. Analizę zapasów materiałowych można przeprowadzić także na podstawie porównań:
– 1) wartości zapasów imiennie wyszczególnionych w sprawozdawczości z gospodarki materiałowej (a więc zapasów o podstawowym znaczeniu dla przedsiębiorstwa) z wartością zapasów wykazywanych zbiorowo w tej sprawozdawczości (a więc zapasów o znaczeniu drugorzędnym)
– 2) wartości zapasów niepełnowartościowych z wartością ogółu zapasów
– 3) wartości zapasów utrzymywanych w przedsiębiorstwie bez uzasadnienia gospodarczego z ogólną wartością zapasów.
O gospodarce zapasami materiałowymi świadczą również przerzuty materiałowe między magazynami lub placami budowy. Do ustalenia, jak kształtują się te przerzuty można dojść:
– 1) przez porównywanie wartości materiałów, którymi dokonywano „przerzutów”, z wartością łącznego zapasu materiałów utrzymywanego średnio w przedsiębiorstwie, 2) przez porównywanie kosztów przerzutów materiałowych z sumą kosztów zakupu i magazynowania. Przy bardziej szczegółowym badaniu należy uwzględnić rodzaje materiałów, którymi dokonywano przerzutów wewnątrz przedsiębiorstwa i na tej podstawie dodatkowo naświetlić sprawę.
Leave a reply