Z podziałem akumulacji wiąże się szereg zagadnień natury technicznej. Wśród nich wyróżnić można formy i tryb rozliczeń z budżetem oraz zasady tworzenia funduszy jednostek nadrzędnych (np. tworzenie funduszu rezerwowego zjednoczenia).

Koszty własne grupujemy w układzie rodzajowym i kalkulacyjnym. W układzie rodzajowym koszty klasyfikowane są w następujący sposób:

— trudności techniczne lub technologiczne w wykonawstwie,

— niska lub duża rentowność niektórych asortymentów robót,

Jednorazowa sprzedaż robót odznacza się tym, że moment sprzedaży przypada na koniec okresu narastania kosztów poszczególnych jednostek ewidencji kosztów. Ułatwia to podział kosztów robót wykonanych na a) koszty robót w toku i ib) koszty robót sprzedanych. Koszty robót w toku są sumą dotychczasowych kosztów produkcji w obiektach nie odebranych jej składniki otrzymujemy przez podsumowanie zapisów na analitycznych kartach kosztów robót. Pozostałe karty tej kartoteki dotyczą obiektów sprzedanych. Zatem podział kosztów produkcji budowlano-montażowej (por. rysunek 85) na dwie części ogranicza się do odpowiedniego podsumowania zapisów w analityce kosztów robót.

W kosztach eksploatacji sprzętu wyodrębnia się grupę kosztów bieżących, które obejmują następujące ważniejsze pozycje:

– 1. Materiały pędne i pomocnicze, tj. m. in. zużycie różnorodnych paliw, olejów, smarów, czyściwa i drobnych części do konserwacji maszyn i mechanizmów budowlanych.

Przy obliczaniu stawek kosztów zużycia zaplecza prowizorycznego występują w praktyce pewne trudności. Trudności te spowodowane są: zakańczaniem poszczególnych obiektów należących do tego zaplecza, bowiem część zaplecza musi być wykonana przed rozpoczęciem podstawowej budowy, ale pozostała część wykonywana jest później, stosownie do potrzeb niekompletnością dokumentacji projektowo-koszto- rysowej zmianami zakresu robót przewidzianych do wykonania na budowie rozbieżnością między rzeczywistymi i planowymi terminami kończenia poszczególnych obiektów.

W związku z planowaniem wielkości zapotrzebowania na fundusze własne w obrocie istnieje także dyskusyjny problem, jakie aktywa przedsiębiorstwa mogą być finansowane z tych funduszy. W okresie dyskutowania projektu zmian systemu finansowego przedsiębiorstw budowlano-montażowych wysunięto w tym zakresie dwie propozycje!

Fundusz ten omówiony jest w dalszej części niniejszego rozdziału. Z drugiej strony budżet udziela środków na zasilenie funduszy celowych oraz na finansowanie strat przedsiębiorstw (w wypadku braku środków wygospodarowanych w zjednoczeniu). W takim układzie zjednoczenie pośredniczy w rozliczeniach między przedsiębiorstwami i budżetem, a jednocześnie wykonuje funkcje nadzoru nad przedsiębiorstwami i — w oparciu o swe fundusze — podejmuje działalność gospodarczą na rzecz podległych przedsiębiorstw. Zgromadzony przez zjednoczenie zysk powstały dzięki wpłatom dokonanym przez przedsiębiorstwa pozwala na: