Planowanie dyrektywne przebiega w ścisłym powiązaniu z opracowaniem wstępnego projektu organizacji i wykonania budowy. Każda większa inwestycja budowlana posiada swój własny plan realizacji. W planie tym określone są terminy przekazywania do eksploatacji poszczególnych obiektów wchodzących w skład danej inwestycji.
Podstawę planowania dyrektywnego w przedsiębiorstwach budowlano-montażowych stanowią porozumienia wstępne, zawierane między inwestorem a wykonawcą (najczęściej — generalnym wykonawcą). Planowanie dyrektywne jest planowaniem pierwszofazowym, wyjściowym i zasadniczym. Podaje się w nim uzgodnione terminy oddawania obiektów do użytku. Realizacja określonych w ten sposób terminów odbywa się już w ramach planowania operatywnego. Im plan dyrektywny opiera się na ściślejszych przesłankach i danych, tym mniejsze zachodzą rozbieżności między tym planem a planem operatywnym.
Plany wykonawcze konkretyzują wykonanie planu technicz- no-produkcyjno-finansowego (plan t.p.f.). Planowanie wykonawcze polega na sporządzaniu planów dla poszczególnych komórek organizacyjnych przedsiębiorstwa.
Planowanie dyrektywne i operatywne — podobnie jak cała działalność przedsiębiorstwa — opiera się na rozrachunku gospodarczym i ma ścisły związek z rachunkiem ekonomicznym.
Im plan bardziej zbliża się do konkretnego zadania, tym bardziej traci na elastyczności. O ile więc plan dyrektywny cechować może dość znaczny stopień elastyczności, o tyle elastyczność planu operatywnego jest już minimalna, niekiedy nawet zupełnie wykluczona.
Leave a reply