Zdolność produkcyjna przedsiębiorstw budowlano-montażowych planowana jest w układzie wojewódzkim. Ma to tylko częściowe uzasadnienie, ponieważ granice rejonów, w których budownictwo rozwija się szczególnie intensywnie, nie pokrywają się z granicami województw. W szeregu wypadków obserwujemy również rozmaity stopień nasilenia działalności inwestycyjnej i budowlanej w poszczególnych regionach i województwach.
Metody budownictwa odgrywają tutaj także istotną rolę, bowiem w wypadku stosowania budownictwa uprzemysłowionego z wielkowymiarowych elementów prefabrykowanych podział kraju na okręgi budowlane pokrywające się z granicami województw nie jest słuszny.
Terenowe władze gospodarcze dążą do osiągnięcia lokalnej równowagi pomiędzy zadaniami budownictwa a zdolnością produkcyjną przedsiębiorstw budowlanych. Zgodnie z takim stanowiskiem, województwa będące eksporterami budowlanej mocy przerobowej zaczynają stosować środki administracyjne dla powstrzymania tego eksportu, podczas gdy województwa deficytowe pod tym względem dążą do zwiększenia mocy przerobowej swoich przedsiębiorstw. Z punktu widzenia interesów poszczególnych województw tendencje te można w pewnym stopniu uważać za zrozumiałe, niemniej w niektórych wypadkach wymagają one korekty.
Leave a reply