Postęp techniczny i organizacyjny wdrażany w budownictwie łagodzi niektóre utrudnienia występujące w gospodarce materiałowej. W tej dziedzinie można wymienić przede wszystkim:
– 1) stosowanie uprzemysłowionych metod wykonawstwa, a co za tym idzie — pewne zmniejszenie bardzo szerokiego dotychczas asortymentu materiałów zużywanych w produkcji budowlanej
– 2) dążenie do zmniejszenia ciężaru wznoszonych obiektów i ograniczanie zużycia materiałów przypadających na jednostkę techniczną produkcji
– 3) wprowadzanie typizacji i unifikacji elementów budowlanych, co wpływa dodatnio na gospodarkę materiałową, ponieważ pozwala na ograniczenie asortymentu i wielkości zapasów i wyeliminowanie przerzutów materiałów między budowami
– 4) rozbudowywanie sieci składów przyfabrycznych i hurtowni w aparacie handlowym, co zapewnia przedsiębiorstwom możliwość łatwiejszego zaopatrzenia się w materiały i w rezultacie zmniejszenia zasobów materiałów lub skrócenia cykli ich utrzymywania w przedsiębiorstwach.
Przy prowadzeniu i analizowaniu gospodarki materiałowej w przedsiębiorstwie trzeba wyodrębnić w ramach tej gospodarki trzy oddzielne fazy, a mianowicie:
– 1) zaopatrzenie przedsiębiorstwa w materiały budowlane i różne narzędzia pracy
– 2) gospodarkę zapasami materiałów' (magazynowanie materiałów i rozprowadzanie ich wewnątrz przedsiębiorstwa),
– 3) gospodarkę materiałami w toku procesów produkcyjnych (zużycie materiałów).
Funkcje wrykonywane w tych fazach wymagają wzajemnego zharmonizowania, a całość gospodarki musi być podporządkowana potrzebom produkcji. Postępowanie w każdej z tych faz powinno być podporządkowane wymogom ekonomicznym.
Leave a reply