Rozliczenie amortyzacji

– 3. Służą do ujęcia wszystkich kosztów prostych działalności operacyjnej. Na kontach zespołu 4 nie księguje się kosztów złożonych. Nieliczne wyjątki od tej zasady jednokrotnego ujęcia kosztów w zespole 4 dotyczą np. zużycia materiałów wytworzonych uprzednio we własnym zakresie lub amortyzacji środków trwałych pochodzących z inwestycji wykonanych własnymi siłami przedsiębiorstwa w obrębie działalności podstawowej itp.

Koszty złożone występujące w przekształconej postaci, a mianowicie jako wartość sprzedażna wewnętrznych świadczeń pomiędzy komórkami organizacyjnymi przedsiębiorstwa, nie są księgowane na kontach zespołu 4.

– 4. Służą do ujęcia kosztów z datą ich faktycznego powstania, nawet jeśli koszty te nie mogą być zaliczone do kosztów okresu sprawozdawczego. Na przykład na koncie „Płace” są księgowane faktycznie wypłacone wynagrodzenia za czas urlopów, a międzyokresowe rozliczenie kosztów urlopów następuje w dalszej kolejności na koncie „Rozliczenia międzyokresowe kosztów”. Z zasady tej wynika, że koszty rezerwowane księguje się skalkulowanymi stawkami bezpośrednio w ciężar kont kosztów działalności i na dobro konta „Rozliczenia międzyokresowe kosztów”. Koszty działalności operacyjnej mogą być zatem wyższe od łącznych kosztów ujętych w przekroju rodzajowym o sumę rezerw na koszty, które wystąpią w przyszłych okresach, a mniejsze — o sumę kosztów poniesionych z góry. W praktyce zachodzą jedynie niewielkie odchylenia od tej zasady, np. koszty obcego przerobu materiałów są ujmowane na koncie „Materiały w przerobie”, a dopiero z datą rozchodu przerobionych materiałów do produkcji są księgowane w ciężar konta zespołu 4 „Materiały-koszty” jako składnik odpowiednio podwyższonej ceny materiału uszlachetnionego.

– 5. Konta kosztów rodzajowych są kontami niebilansowymi nie mają zatem sald na przełomie okresów sprawozdawczych.