Racjonalne rozmieszczenie przedsiębiorstw budowlanych (w tym stosujących w szerokim zakresie metody uprzemysłowione) zależy nie tylko od czynników, które już omówiliśmy, lecz także od istnienia dostatecznie dużej liczby wytwórni prefabrykatów. Racjonalne rozmieszczenie tych zakładów powiązane jest z kolei z:
— rozmieszczeniem przedsiębiorstw budowianych i placów budowy zużytkowujących elementy prefabrykowane,
— rozmieszczeniem złóż surowcowych potrzebnych do wytwarzania prefabrykatów (cement, żwir, piasek i pospólka, żużel itp.),
— rozmieszczeniem wolnych zasobów sil roboczych, które mogą być zatrudnione w przemyśle materiałów budowlanych.
Rozmieszczenie wyżej wymienionych elementów nie pokrywa się ze sobą. Na przykład żwir, pospólka itp. materiały dowożone są do niektórych wytwórni prefabrykacyjnych z odległości około 500 km, co oczywiście w odpowiedni sposób wpływa na kosztv i opłacalność prefabrykowanych materiałów budowlanych, a w dalszej konsekwencji — całego budownictwa uprzemysłowionego.
Przemysł materiałów budowlanych powinien być maksymalnie rozproszony (stosownie do istniejących złóż) i odpowiednio zrejonizowany, wchodzi tu bowiem w grę:
– a) duży tonaż masowych przewozów,
– b) konieczność zaspokojenia potrzeb występujących na terenie całego kraju.
Przemysł ten odznacza się między innymi tym, że w wypadku wielu produktów ciężar wyrobów gotowych jest mniejszy od ciężaru zużytego surowca, co spowodowane jest powstawaniem odpadów w procesie wytwarzania oraz zmniejszeniem się wilgotności wyrobów gotowych w stosunku do surowca. Produkcję materiałów budowlanych należy lokalizować w regionach zasobnych w podstawowy wyjściowy surowiec, zwłaszcza wtedy, gdy: 1) ciężar surowca przypadający na jednostkę produkcji przewyższa ciężar wyrobów gotowych, 2) zużycie produktów danego rodzaju jest rozproszone.
Leave a reply