Rozliczenie zużycia materiałów jest przeprowadzane przez specjalną komisję. Celem działalności tej komisji jest opracowanie starannie zweryfikowanych wniosków w sprawie potraktowania przekroczeń zużycia. Wnioski takie powinny być poparte właściwymi dowodami i zatwierdzone przez dyrektora przedsiębiorstwa w trybie obowiązującym przy rozliczaniu niedoborów materiałów. Księgowania z tym związane zależą od charakteru wniosków.
Dane księgowości materiałowej mogą być wykorzystywane również do limitowania zużycia materiałów. Limitowanie zużycia materiałów jest oparte na podobnych zasadach jak w przemyśle (karty limitowe), ale napotyka większe trudności, zwłaszcza przy zmiennym zakresie robót i przeszkodach ze strony zaopatrzenia materiałowego. Niemniej limitowanie zużycia zawiera pewne elementy kontroli bieżącej.
Kontrola kosztów robót jest jednym z doniosłych zadań służby rachunkowości w przedsiębiorstwie. Główną metodą tej kontroli są różnokierunkowe porównania 1 elementarnych składników rzeczywistych kosztów robót. Formalną podstawą wspomnianych porównań są:
– a) źródłowa, wtórna i analityczna ewidencja kosztów robót (dowody Rw, zlecenia robocze akordowe i dniówkowe, faktury obce i wewnętrzne, rozdzielniki kosztów, karty analityczne kosztów robót i wiele innych)
– b) protokoły stanu i protokoły odbioru robót
– c) kosztorysy robót2 i umowy zawarte ze zleceniodawcami
– d) sżczegółowe źródła normatywne, a zwłaszcza: scalone katologi norm kosztorysowych (tzw. KSNK) wraz z odpowiadającymi im zestawieniami cen jednostkowych (tzw. ZCJ), cenniki materiałów budowlanych opracowane do celów kosztorysowania robót (tzw. CMB), cenniki pracy sprzętu (tzw. CPS) i wiele innych.
Leave a reply