Przyspieszenie tempa produkcji sprowadza się do skrócenia cyklu budowlanego, a tym samym do skrócenia cyklu inwestycyjnego, co w efekcie daje potanienie produkcji budowlano-montażowej oraz zmniejszenie nakładów inwestycyjnych.
Tempo realizacji produkcji można zmierzyć przez porównanie wartości obiektów oddanych w danym roku do eksploatacji z wartością robót wykonanych w danym roku w ogóle. Miernikiem oceny jest wówczas wskaźnik efektywności produkcji budowlanej przyjmujący postać: T„ i? 100 w = — gdzie:
W — poszukiwany wskaźnik, ii — wartość obiektów oddanych do eksploatacji (wartość całkowita), P — wartość robót zrealizowanych przez przedsiębiorstwo lub budowę w danym okresie.
Wskaźnik wyższy od stu oznacza w aspekcie ogólnogospodarczym zmniejszenie środków zaangażowanych w inwestycjach nie zakończonych wskaźnik niższy od stu — wzrost nakładów na inwestycje w toku.
Analiza tempa produkcji budowlanej powinna koncentrować się na badaniu cykli produkcyjnych, przy czym w tym zakresie można posługiwać się następującym schematem. Rozpatrując tablicę 17 można wysunąć następujące wnioski:
– 1) przy budowie poszczególnych obiektów wystąpiły odchylenia zarówno od cykli normatywnych, jak i od cykli umownych opóźnienie wynosiło per saldo 16 miesięcy
– 2) w niektórych wypadkach przedsiębiorstwo zawierające umowy zobowiązało się do skrócenia terminów budowy w stosunku do ustalonych cykli normatywnych, z czego w odniesieniu do budowy 2 wywiązało się należycie
– 3) średni cykl budowy przeciętnego obiektu wyniósł w przedsiębiorstwie 19,9 miesięcy, natomiast normatywny i umowny — 19,6 miesięcy, co oznacza przeciętne opóźnienie przewidzianego tempa realizacji produkcji o 1,5% (wskaźniki ustalono dzieląc sumę miesięcy w poszczególnych kategoriach cykli przez liczbę obiektów).
Leave a reply