W związku z planowaniem wielkości zapotrzebowania na fundusze własne w obrocie istnieje także dyskusyjny problem, jakie aktywa przedsiębiorstwa mogą być finansowane z tych funduszy. W okresie dyskutowania projektu zmian systemu finansowego przedsiębiorstw budowlano-montażowych wysunięto w tym zakresie dwie propozycje!
– 1) fundusze własne powinny służyć częściowemu finansowaniu materiałów, wyrobów gotowych, produkcji w toku i nakładów przyszłych okresów oraz tymczasowych budynków i urządzeń budowy
– 2) z punktu widzenia pokrycia finansowego środki obrotowe należy podzielić na dwie grupy:
– a) zapasy materiałowe, wyrobów gotowych, towarów, nakładów przyszłych okresów i tymczasowych budynków i urządzeń budowy,
– b) roboty w toku, należności od zleceniodawców oraz nietypowe wielkowymiarowe konstrukcje i elementy.
Tylko środki należące do grupy 2a powinny być finansowane częściowo z funduszów własnych. Środki należące do grupy 2b powinny być kredytowane. Za pierwszym rozwiązaniem przemawia możliwość ujednolicenia systemu finansowania i kontroli środków obrotowych oraz brak różnic w sposobie kontroli bankowej robót w toku i pozostałych rodzajów środków obrotowych.
Za drugim rozwiązaniem 1 przemawia konieczność elastycznego finansowania robót w toku związana z ich zmiennością (taką elastyęzność zapewnia kredyt) oraz możliwość wzmocnienia kontroli bankowej przy rozszerzeniu zakresu jednorazowego fakturowania. Wyodrębnienie kredytu przeznaczonego na finansowanie robót w toku pozwala zarówno na lepszą obserwację stanu środków zamrożonych w nie zakończonym obiekcie, jak też na pełniejsze wykorzystanie kredytu w celu prawidłowego kształtowania robót w toku oraz na koncentrację prowadzonych prac i terminowe oddawanie obiektów do użytku.
Leave a reply